- pora
- 1. Nie w porę «w niewłaściwej chwili, w nieodpowiednim momencie»: Ja wiem, że przyszłam nie w porę, ale wybaczcie mi. S. I. Witkiewicz, Dramaty. (...) mówiła powstrzymując się od śmiechu i udając, że się oburza na taką zalotność nie w porę. M. Dąbrowska, Noce.2. O każdej porze dnia i nocy «w dowolnym momencie, w każdej chwili»: Do dyspozycji szefa o każdej porze dnia i nocy, lojalna niczym żołnierz zaciężny, koniecznie musi umieć odróżnić ministra od ministranta i bronić szefa jak lwica – oto sekretarka wymarzona. GłK 25/01/2003.3. W porę, w samą porę, w sam czas «we właściwej chwili, w odpowiednim momencie»: Przycupnął instynktownie, w samą porę, bo z wielopiętrowej wyrwy strzeliły światła latarek. P. Siemion, Łąki. Hubert oprzytomniał w sam czas, by podać jej rękę, gdy wsiadała na konia. Z. Żurakowska, Jutro.4. pot. Wyjść skądś, przyjść dokądś itp. o ludzkiej porze «opuścić jakieś miejsce, wrócić dokądś itp. niezbyt późno, zwykle o zwyczajowo określonej godzinie»Dziecinna pora zob. dziecinny 2.Nie pora i (nie) miejsce; ani pora, ani miejsce (na coś) zob. miejsce 16.
Słownik frazeologiczny . 2013.